(Το πίνακα ζωγράφισε η μητέρα μου, Σαββίδου Χρυσή στη δεκαετία του 90.)
Χρόνια ολόκληρα φανατική οπαδός του ΠΑΣΟΚ η μητέρα μου.
Γράμματα δεν γνώριζε αλλά ανελλιπώς αγόραζε την Αυριανή, την ξεφύλλιζε και …συμφωνούσε με τα γραφόμενα!
Κάποιες εκλογές θυμάμαι να την προτρέπω να πάμε στο χωριό να ψηφίσει, μιας και είχαμε και τον ξάδελφο που ζήταγε την ψήφο
“Αν δεν πάω τι θα μου κάνουν;” με ρωτάει.
« Ε δε θα σε μιλάει ο ανηψιός σου, της απαντώ.
“Φυλακή επορούν να βάλνε με;” με ξαναρωτάει.
«Δεν το θεωρώ πιθανόν μητέρα», της λέω και της εξηγώ ότι στα ογδονταφεύγα δεν βάζουν τους ανθρώπους φυλακή.
“Αν εν αέτσ κι θέλω να πάγω σο χωρίον”, δηλώνει σοβαρή σοβαρή.
«Σύνελθε», την προτρέπω ελαφρώς ειρωνικά εγώ, «θα χάσει το κόμμα έναν ψήφο!»
«Άντσαχ ποίον κόμμα” με ρωτάει;
Α κάλα..είπαμε άρχισε η άνοια αλλά αυτό μοιάζει σοβαρό. «Το ΠΑΣΟΚ μαμά, τι ποιο κόμμα;», επεξηγώ τα ανεπεξήγητα.
Τι ήθελα κι αποτόλμησα να πω ΠΑΣΟΚ; Γυρνάει ανάποδα ο αέρας. Ποιος είδε τη μάνα μου και δε φοβήθηκε! «Τι λες βρε (αμά θυμώνει τι καλά το γυρνάει στο Ελληνικό να ναι σίγουρη πως την καταλαβαίνω!) διαολόσπορε; Ένα είναι το κόμμα! Το κομμουνιστικό!”
«Μα μαμά εσύ ΠΑΣΟΚ είσαι..Το ξέχασες;» ψελλίζω
«ΠΑΣΟΚ είμαι μέχρι να πάω σον ψήφον.» μου εξηγεί . «Σον ψήφον απάν αλλό κόμμα ασο ΚΚΕ κεν. Εχάτεψαν σο νησίν το αδελφόμ κι το θείοσ εντούναν ατον σην ασφάλεια απάν κι εγώ σο ΠΑΣΟΚ θα δίγω την ψήφομ; Επεεί έχσμεν;» καταλήγει.
«Ναι αλλά αν δεν πας στο χωριό ούτε στο ΚΚΕ θα την δώσεις», προσπαθώ να πω την εξυπνάδα μου εγώ, εμβρόντητη κατ ουσίαν που τόσα χρόνια δεν είχα πάρει χαμπάρι τι έκανε στις εκλογές η μητέρα μου.
Το σκέφτεται.. το ξανασκέφτεται, σηκώνει την άκρη από το στρώμα της, βγάζει έναν φάκελο από κάτω, έρχεται, μου τον βάζει στον κόρφο και με αποτελειώνει: «Eγώ κι πορώ να σκούμε να πάγω σο χωρίον. Θα δαβέντς εσύ και με τεσόν τον ψήφον, ρούξον και τεμόν.»
Λ.Σαββίδου
stalastinmnimi 