Tέρεν μάνα μ΄το παπόρ

Ένα πολύ όμορφο τραγούδι από την Πατρίδα. Θυμάμαι πολύ έντονα τη γιαγιά Ελισσάβετ μαυροφορεμένη να κάθεται κάτω στη γη, να ακουμπά την πλάτη της στον πέτρινο τοίχο, να λύνει το μαύρο τσεμπέρι της, τα μαλλιά της κατάλευκα να χύνονται στους ώμους κι απο εκεί στην πλάτη της, να γυρίζει το πρόσωπο στον ήλιο και με τα μάτια γεμάτα δάκρυα να τραγουδά με τη ραγισμένη από τα χρόνια φωνή της: μάνα τέρεν το παπόρ…

Tέρεν μάνα μ΄το παπόρ ντ΄άσκεμα κουνίεται
Το σαρίν τ΄αρνί μ΄ απές φοούμαι και εύρίεται.
Έλα έλα με τ΄εμέναν σο παπόρ και σιν πατρίδαν
σο παπόρ και σιν πατρίδα εκεί έχομεν ελπίδα.
Τερώ τερώ να ελέπω σε και φοούμαι γιαμ εχάθες
…Εξέβα απάν και σο παπόρ κι εσύ πουθέν κι εφάνθες
Έλα έλα εσέν λέγω γιατί κάνεις με και κλαίγω
γιατί κάνεις με και κλαίγω εσέν όλιον αραεύω
Κουίζω μάνα κουίζω και τ΄αρνίμ χαμπάρ κι δι με
Σι στράτα απάν εχάσα το, τρανόν βρούλα θα καίει με