Δεν θυμάμαι φορά να γυρίζει η γιαγιά από τη βόλτα της να μη κρατά κάτι στα χέρια της.
Έτσι ήταν οι Πόντιες γιαγιάδες: για αυτές η βόλτα στην εξοχή ήταν κάτι σαν την δική μας εξόρμηση στην Τσιμισκή.
Συνήθιζε να μαζεύει αποξηραμένα φυτά που μετά τα έδενε σε ματσάκια και τα απίθωνε όπου της στεκόταν όμορφα στο μάτι.
Έτσι γέμιζε το σπίτι της με την μεγάλη της αγάπη: τη φύση και η φτωχική της γωνιά έδειχνε πάντα πλούσια…
Είπαμε..με το τίποτε πριγκίπισσες ήταν τότε οι κυράδες…