Λικέρ Κράνο. (Συνταγή Ποντίας μαμάς)

Με το που έμπαινε Σεπτέμβρης θυμάμαι το σπίτι γεμάτο κράνα! Η μαμά και η γιαγιά μάζευαν τις μισές κρανιές του χωριού. Το μάζεμα δεν το καλοθυμάμαι… Λογικά μαζί τους θα με είχαν στο χωριό αλλά κάπου θα σαλαχάνευα. Θυμάμαι όμως αμά τα φέρμαμε σπίτι που κοκκίνιζαν όλα τα δισκάκια και το σπίτι φωτιζόταν από το χρώμα. Είχαν στυφή γεύση και μου άρεσε να τα μασουλάω στα νεύρα μου. Σε παρόμοιες καταστάσεις νεύρων και θυμού τα χρησιμοποιούσα και σαν πετριές στα κεφάλια των αναίσθητων φιλενάδων μου που με δε με έβαζαν σαν πουλάκι στα παιχνίδια μας. Τάχα είχαμε μικρότερες..Φευ! Παλιοζηλιάρες ήσαν! Άμα η μάνα και η γιαγιά έπαιρναν χαμπάρι πως τα κράνα λιγόστευαν επικίνδυνα τα μάζευαν άρον άρον και έφτιαχναν ένα θεσπέσιο λικέρ. Στο δικό μου σπίτι πια δεν το παραλείπω ποτέ να έχω ένα μπουκάλι από αυτό το υπέροχο ποτό.