Εσείν πλακία άχαρα…(2)

 

Προσφυγικοί Εγκαταλελειμμένοι τάφοι στη Βόρεια Ελλάδα. Κιλκίς.

Από τις ακτές και την ενδοχώρα της Μαύρης Θάλασσας, στην Ελλάδα που ποτέ δεν γνώρισαν ως αληθινή πατρίδα , ένα ταξίδι μέσα στον Πόνο και το Πένθος η ζωή τους. Λύγισαν, έκλαψαν, έθαψαν το Χθες τους μα δεν έσπασαν. Ξεκίνησαν μια νέα ζωή και έδωσαν ξανά το αίμα στην ράτσα τους που θέρισε το Τούρκου το Μαχαίρι. Κι όταν ήρθε η ώρα τους κι αποχαιρέτησαν τους αγαπημένους, έκλεισαν τα μάτια με ένα τελευταίο δάκρυ, το πιο πονεμένο, που χύθηκε από τα μάτια εκείνα που σφάλισαν χωρίς να δουν τον ήλιο της Πατρίδας της Καρδιάς. Σήμερα οι τάφοι τους χορταριασμένοι, κατεστραμένοι και ξεχασμένοι από όλους μας, στέκουν ζωντανά μνημεία εκείνων των πρώτων Ποντίων που έφεραν τον σπόρο μας στην Ελλάδα και αγωνίστηκαν για το δικό μας δικαίωμα σε μια καλύτερη ζωή…